Helicobacter Pylori (H. Pylori) is een endemische helixvormige Gram-negatieve bacterie die meer dan de helft van de wereldbevolking besmet, met een prevalentie van meer dan 80% in ontwikkelingslanden. De bacterie hecht zich bij opname stevig aan de maagepitheel via unieke bacteriële oppervlaktecomponenten en geeft urease af, waardoor hij in het zure lumen kan overleven. H. Pylori stammen zijn zeer divers, en virulentie wordt gemedieerd door het afgescheiden exotoxine VacA en het cag pathogeniteitseiland dat gastheercelapoptose en ontsteking induceert.

H. Pylori-kolonisatie is een chronische aandoening zonder specifieke therapie, maar asymptomatisch bij de meeste mensen. Infectie met H. Pylori is verantwoordelijk voor de meeste duodenale en maagzweren, en zijn in verband gebracht met een verhoogd risico op het ontwikkelen van mucosa-geassocieerd lymfoïde weefsel (MALT) lymfoom, atrofische gastritis en maagkanker. Antilichamen tegen H. pylori zijn nuttig voor het opsporen van de bacteriële infectie in maag- en duodenale epitheelcellen. Daarnaast wordt 0,5% tot 6% van de maaginfecties toegeschreven aan een verwante soort uit het Helicobacter-genus, H. heilmannii. Vanwege de lage prevalentie is in een recente gevalsstudie het nut aangetoond van een anti-H. Pylori-antilichaam kruisreactiviteit bij de bevestiging van een H. heilmannii infectie.