Eiwitelektroforese

 

 

 

Eiwitelektroforese is een gelelektroforesetechniek waarmee een mengsel van eiwitten kan worden geanalyseerd. De gebruikte gel bestaat uit acrylamide, dat polymeriseert om een netwerk van mazen te vormen. Gelelektroforese maakt het mogelijk om eiwitten te scheiden voor analyse. Het berust op het vermogen van geladen eiwitten om door de mazen van een gel te migreren wanneer er een elektrische stroom wordt toegepast. De analyse van een mengsel door gelelektroforese wordt uitgevoerd op zogenaamde gedenatureerde eiwitten, d.w.z. eiwitten die hun tertiaire en secundaire structuren hebben verloren. Een ionisch detergens bedekt de gedenatureerde polymeerketens, waardoor ze een lading krijgen (constante lading/aminozuurverhouding). De individuele eiwitten in een complex mengsel worden zo bedekt met een "jas" van negatieve ladingen. Wanneer een continue spanning wordt aangelegd tussen de uiteinden van een gel waar het complexe mengsel van eiwitten is afgezet, migreren de eiwitten door de mazen die de gel vormen. De mazen van de gel zullen minder moleculen met een lager moleculair gewicht vasthouden, die dan het meest migreren. Langere moleculen worden meer vastgehouden tussen de gelmatrixen en zullen een lagere relatieve migratie hebben. De definitie van de scheiding kan worden vergroot of verkleind door een gel met meer of minder losse mazen te gebruiken. Tijdens de migratie wordt een molecuulgewichtmarker gebruikt om een molecuulgewichtschaal te verkrijgen waarmee de grootte van elk eiwit in het mengsel kan worden bepaald.

 

Om de eiwitten na migratie te visualiseren, wordt meestal een specifieke kleuring gebruikt. De meest gebruikte kleuring is Coomassie blauw, maar het is ook mogelijk om een zilverkleuring uit te voeren. Tijdens de migratie wordt een molecuulgewichtmarker gebruikt om een molecuulgewichtschaal te verkrijgen waarmee de grootte van elk eiwit in het mengsel kan worden bepaald.