Antioxidanten, zeer gewaardeerde verbindingen, zijn van groot belang voor verschillende industrieën die betrokken zijn bij gezondheidsbehoud, zoals cosmetica, farmaceutica en voedingsmiddelen. Deze stoffen, die alleen al binnen de polyfenolfamilie meer dan 5000 leden omvatten, bestrijden oxidatieve stress door de concentratie vrije radicalen te verlagen via verschillende mechanismen die de redoxstatus van cellen beïnvloeden.

Ondanks hun erkende waarde blijft het begrijpen van de effecten van antioxidanten op cellulair niveau een formidabele wetenschappelijke uitdaging, met slechts gedeeltelijke opheldering van hun interactie met oxidatieve stress in het menselijk lichaam.

Bovendien zijn traditionele chemische testen zoals ORAC, TRAP, FRAP, TEAC en FOX, die al tientallen jaren gebruikt worden, niet in staat om inzicht te geven in de fysiologische rol van antioxidanten. Deze methoden zijn in de loop der jaren bekritiseerd en worden sterk afgeraden door vooraanstaande regelgevende instanties op het gebied van gezondheid, zowel in Europa als in de Verenigde Staten.

De studie van antioxidante effecten op levende celmodellen vertegenwoordigt momenteel de meest geavanceerde benadering voor het aantonen van fysiologische effecten van antioxidanten.