Autofagie is een cruciaal cellulair proces waarbij intracellulaire componenten worden afgebroken en verteerd door het lysosoom. Dit proces stelt cellen niet alleen in staat om celonderdelen effectief te mobiliseren en te recyclen, maar voorkomt ook de ophoping van beschadigde organellen, verkeerd gevouwen eiwitten en binnendringende micro-organismen. Autofagie is een meerstappenproces dat begint met de sekwestratie van organellen en cytoplasmatische eiwitten. Deze cellulaire componenten worden ingesloten door een dubbel membraan en vormen zo een autofagosoom.
De relatie tussen autofagie en apoptose is complex. Beide routes hebben gemeenschappelijke stimuli en componenten, en kunnen de activiteit van de ander reguleren. De specifieke factoren en mechanismen die de keuze tussen autofagie en apoptose bepalen, blijven echter onduidelijk.
Om autofagie en cytotoxiciteit te meten, kunnen kits met monodansylcadaverine (MDC), een fluorescerende verbinding die wordt opgenomen in multilamellaire lichamen door zowel een ionenvangmechanisme als de interactie, worden gebruikt. met membraanlipiden, als een probe voor de detectie van autofagische vacuolen in gekweekte cellen. Propidiumjodide wordt gebruikt als marker van celdood.