In situ hybridisatie probes - Gastro-intestinale pathologie

In situ hybridisatie probes - Gastro-intestinale pathologie

 

Maagdarmpathologieën omvatten ziekten van onder meer de lever, de galblaas, de alvleesklier, de darm en de dikke darm.
Het maagdarmkanaal wordt voornamelijk gebruikt voor het transport van voedsel en de absorptie van voedingsstoffen. Veel pathologieën van het maag-darmkanaal veranderen een van deze functies. Het maagdarmkanaal, en in het bijzonder de dikke darm, is een veel voorkomende plaats van maligniteit.
 
Er zijn verschillende soorten maag-darmkanker:
  • Slokdarmkanker: deze kanker ontwikkelt zich in de bekleding van de slokdarm, het meest oppervlakkige deel van dit orgaan dat de mond met de maag verbindt. Er zijn twee hoofdtypen. De meest voorkomende is plaveiselcelcarcinoom, dat vaak in verband wordt gebracht met overmatig gebruik van tabak en alcohol. Het ontwikkelt zich voornamelijk in het bovenste deel van de slokdarm. Het tweede type in frequentie, adenocarcinoom, dat het vaakst voorkomt in het onderste deel.
  • Maagkanker: Dit type kanker kan zich op vele niveaus van de maag ontwikkelen. Meestal gaat het om adenocarninomen, die ontstaan uit de cellen van het slijmvlies van de maag.
  • Hepatocellulair carcinoom: ook wel hepatocarcinoom genoemd, is de meest voorkomende primaire kanker van de lever. Het komt meestal voor bij een reeds bestaande leverziekte, in de meeste gevallen cirrose.
  • Alvleesklierkanker: ook wel pancreasadenocarcinoom genoemd, is een kanker van het spijsverteringskanaal. Alcohol en tabak behoren tot de risicofactoren.
  • Darmkanker: Darmkanker ontwikkelt zich in de bekleding van de dikke darm. In de meeste gevallen ontwikkelt de tumor zich in het sigmoïd (deel van de dikke darm, net voor het rectum). Omdat kanker van de dikke darm en het rectum veel op elkaar lijken, worden ze onder de term colorectale kanker geschaard.