EGFR-genamplificatie wordt vaak waargenomen in vaste gezwellen, waaronder niet-kleincellige longkanker (NSCLC) en glioblastoom. Het EGFR-gen (ook bekend als ERBB1 en HER1) bevindt zich in het chromosoomgebied 7p11.2 en codeert voor een transmembraan-glycoproteïne die fungeert als een cellulaire groeifactorreceptor. Het eiwit behoort tot de EGFR (epidermale groeifactor receptor) subgroep van de RTK (receptor tyrosine kinase) superfamilie waartoe ook ERBB2 (HER2), ERBB3 (HER3) en ERBB4 (HER4) behoren. Overexpressie van EGFR is aangetoond in een aantal tumoren en wordt in verband gebracht met een slechte prognose. Glioblastoom is de meest voorkomende kwaadaardige hersentumor bij volwassenen, en een van de meest dodelijke van alle kankersoorten. Glioblastomen worden onderverdeeld in vier subtypes: klassiek, proneuraal, mesenchymaal en neuraal. EGFR-amplificatie is verrijkt in het klassieke subtype. EGFR-kopiegetal geïdentificeerd door FISH wordt beschouwd als een moleculaire voorspeller in neoplasmen.