De hechting aan de extracellulaire matrix (ECM) is essentieel voor het overleven en de voortplanting van veel adherente cellen. Apoptose die het gevolg is van het verlies van de celhechting aan de ECM, of onjuiste hechting, wordt gedefinieerd als„anoikis“. Anoikis, afgeleid van het Griekse woord voor dakloosheid, is betrokken bij de fysiologische processen van weefselvernieuwing en cellulaire homeostase.

Een veelvoorkomend kenmerk van de ontwikkeling en groei van carcinomen is het vermogen van getransformeerde cellen om te overleven onder "ankergestuurd" of "sferoïd"-groeicondities. Er is aangetoond dat deze weerstand tegen anoikis betrokken is bij het verlies van cellulaire homeostase, de groei van kanker en metastase. De remming van celhechting, verspreiding en groei op de ECM is een belemmering voor het cellulaire genezingsproces, waardoor het een mogelijk therapeutisch doel kan zijn. Het voorkomen van anoikis en het bevorderen van celhechting en verspreiding is een belangrijk doel bij de ontwikkeling van celtransplantatietechnieken, inclusief het therapeutisch gebruik van progenitorcellen. Verdere studies gericht op het beheersen van de moleculaire mechanismen van anoikis-resistentie zullen helpen effectieve therapieën te definiëren voor de behandeling van veel menselijke maligniteiten.