De baarmoeder is het centrale deel van het vrouwelijke voortplantingssysteem. Het is het orgaan van de dracht. Het is een zak met een sterk gevasculariseerde binnenkant, die zich aan de buitenkant opent naar de baarmoederhals en die aan de achterkant, in de richting van de buik, twee afzonderlijke delen heeft, hoorns genaamd, die uitkomen in de eileiders die naar de eierstokken leiden. Bij elke menstruatiecyclus, onder invloed van vrouwelijke hormonen, wordt het slijmvlies (of endometrium) dikker om de uiteindelijke innesteling van een embryo te vergemakkelijken. Wanneer de bevruchting plaatsvindt, nestelt het embryo zich erin (innesteling) en ontwikkelt het zich. De baarmoeder wordt tijdens de zwangerschap groter tot hij ongeveer 35 cm hoog is. Als er geen bevruchting plaatsvindt, wordt het slijmvlies vernietigd: dit is de periode. Aan het onderste uiteinde wordt de baarmoederhals doorkruist door het baarmoederhalskanaal dat de communicatie tussen de vagina en het inwendige van het baarmoederlichaam mogelijk maakt. Aan beide uiteinden wordt het baarmoederhalskanaal geopend door een inwendig en een uitwendig ostium.

De uterus heeft ter hoogte van de uterushoorns twee openingen die de uterusholte verbinden met de eileiders: het uterusostium van de eileider. Het is door deze openingen dat de spermatozoa naar boven gaan om de eicel te ontmoeten ter hoogte van de tubale ampulla.