Het niet-structurele eiwit 13 (nsp13) van SARS-CoV-2 is een helicase die dubbelstrengs RNA of DNA met een 5'-3' polariteit scheidt, met gebruik van de energie van nucleotide-hydrolyse. Een basis biochemische karakterisering van nsp13 toonde aan dat het zowel dubbelstrengs DNA als RNA in een 5'-3' richting kan ontwinden en dat het alle deoxyribonucleotide- en ribonucleotide-trifosfaten kan hydrolyseren. Helicasen zijn motorproteïnen die de energie uit de nucleotide-hydrolyse gebruiken om dubbelstrengs nucleïnezuren in twee enkelstrengs nucleïnezuren te ontwinden. Aanvankelijk werd gedacht dat helicasen alleen moleculaire motoren waren die nucleïnezuren ontwinden tijdens replicatie, recombinatie en DNA-reparatie. Recente studies hebben aangetoond dat ze ook betrokken zijn bij andere biologische processen, waaronder het verplaatsen van eiwitten van nucleïnezuren, het bewegen van Holliday-juncties, chromatin remodeling, de katalyse van conformationele veranderingen van nucleïnezuren, en verschillende aspecten van RNA-stofwisseling, inclusief transcriptie, mRNA-splitsing, mRNA-export, translatie, RNA-stabiliteit en mitochondriale genexpressie. Sommige menselijke ziekten, waaronder het syndroom van Bloom, het syndroom van Werner en xeroderma pigmentosum, zijn geassocieerd met defecten in de functie van helicase.