In situ hybridisatie (ISH)
In situ hybridisatie (ISH) is een laboratoriumtechniek gericht op het lokaliseren van specifieke enkelstrengs nucleïnezuurdoelen op een histologisch deel van weefsel of gefixeerde cellen. Hiervoor gebruiken we een kleine sequentie die complementair is aan het doelwit, probe genaamd.
Er zijn 2 soorten in situ hybridisatie die zich onderscheiden door het label dat gebruikt wordt om RNA en DNA targets te visualiseren. Enerzijds FISH (Fluorescente in situ hybridisatie) als de probe gelabeld is met een fluorochroom en anderzijds CISH (Chromogene in situ hybridisatie) als de probe gelabeld is met een chromogeen. Deze 2 typen HIS zijn gebaseerd op hetzelfde principe, maar de inherente eigenschappen van elke detectiemethode maken FISH en CISH voor heel verschillende toepassingen. Bovendien zijn de instrumenten die gebruikt worden om de resultaten te visualiseren niet hetzelfde, afhankelijk van de gebruikte methode: helderveldmicroscopie voor CISH en fluorescentiemicroscopie voor FISH.
Er zijn 2 soorten in situ hybridisatie die zich onderscheiden door het label dat gebruikt wordt om RNA en DNA targets te visualiseren. Enerzijds FISH (Fluorescente in situ hybridisatie) als de probe gelabeld is met een fluorochroom en anderzijds CISH (Chromogene in situ hybridisatie) als de probe gelabeld is met een chromogeen. Deze 2 typen HIS zijn gebaseerd op hetzelfde principe, maar de inherente eigenschappen van elke detectiemethode maken FISH en CISH voor heel verschillende toepassingen. Bovendien zijn de instrumenten die gebruikt worden om de resultaten te visualiseren niet hetzelfde, afhankelijk van de gebruikte methode: helderveldmicroscopie voor CISH en fluorescentiemicroscopie voor FISH.
