Latexagglutinatietests

Een latexfixatietest, ook wel latexagglutinatietest of -test (LA-assay of test) genoemd, is een test die klinisch gebruikt wordt voor de identificatie en typering van veel belangrijke micro-organismen.

 

Deze tests maken gebruik van de antigeen-antilichaam immuunrespons van de patiënt. Deze reactie treedt op wanneer het lichaam een ziekteverwekker detecteert en een antilichaam vormt dat specifiek is voor een geïdentificeerd antigeen (een eiwitconfiguratie) dat aanwezig is op het oppervlak van de ziekteverwekker.

 

Latexagglutinatie wordt waargenomen wanneer een monster dat het specifieke antigeen (of antilichaam) bevat, wordt gemengd met een antilichaam (of antigeen) dat is gecoat op het oppervlak van latexdeeltjes.
De reactie tussen een antigeendeeltje en een antilichaam resulteert in zichtbare klontering, agglutinatie genoemd. Antilichamen die zulke reacties veroorzaken staan bekend als agglutinines. Het principe van agglutinatiereacties is vergelijkbaar met precipitatiereacties; ze zijn afhankelijk van de crosslinking van polyvalente antigenen. Wanneer het antigeen een erytrocyt is, wordt het hemagglutinatie genoemd. Theoretisch kunnen alle antilichamen deeltjesantigenen agglutineren, maar IgM is door zijn hoge specificiteit een bijzonder goed agglutinine.

 

Er is geen agglutinatie kan worden waargenomen wanneer de concentratie van antilichaam hoog is, (lagere verdunningen), en dan het monster wordt verdund, agglutinatie optreedt. Prozone-effect wordt gedefinieerd als de onzichtbaarheid van agglutinatie bij hoge concentraties antilichamen. Dit komt doordat overtollige antilichamen zeer minuscule complexen vormen die niet samenklonteren tot zichtbare agglutinatie.